Dag 31. Naar huis.

Het is woensdag 26 juli. Onze laatste vaardag van deze vakantie. 
Ik ben om 08.00 wakker en sta op. Wassen, koffie zetten, blog bijwerken. Als Ingrid even later opstaat besluiten we te gaan varen. Het is 9.15. Ontbijten doen we onderweg wel, met yoghurt en heerlijke fruit- cruesli. 
Net als we wegvaren vaart het dieselbootje onder de brug door. We zwaaien naar elkaar. Hij is een nacht weg geweest en mag nu dus weer 3 x 24 uur hier afmeren.

Bij de 1e sluis van vandaag, die van Born, zijn we uiteindelijk met maar liefst 7 jachten. Dat hebben we deze vakantie nog niet meegemaakt. Het laatste jacht is qua type vergelijkbaar met dat van ons, maar dan 2 x zo groot. Hoewel oplopen ('inhalen') al voor de sluis verboden is, passeert deze Pipo ons zelfs ín de sluis. De boot voert een Nederlandse vlag en achterop staat als plaatsnaam Naarden. Hmmm, je zou eigenlijk denken...... Ach laat maar. 
Als de sluis open gaat gaat de boot uit Naarden en rap vandoor. Als die nu ver voor de rest bij de volgende sluis aankomt (die van Maasbracht en voor ons de 175e deze vakantie!!!) heb je kans dat overige boten net te laat zijn om nog mee te mogen. Dat zou niet erg netjes zijn. Ik geef gas en besluit halverwege de boot uit Naarden en de rest te gaan varen. ('De rest' haalt niet de snelheid die 'Naarden' en wij kunnen halen.) Met een beetje mazzel ziet de sluiswachter van Maasbracht dan de rij boten en wacht hij op de laatste. Dat lukt deels. 
Vlak voor Maasbracht horen we ineens Duits praten over de marifoon??? Er zit toch geen boot met Duitse vlag bij? En ja hoor, even later blijkt er toch een boot bij te zitten met Duitsers. Rara........ Juist, die uit Naarden. Toch dus!!!
Spijtig voor een paar van de andere jachten lag voor de sluis ook al een vrachtschip te wachten. Twee of drie van de jachten kunnen daarom alsnog niet mee.
Achter ons in de sluis meert een ander jacht al halverwege de sluis af. Omdat het vrachtschip nog moet komen kan dat niet. De oproep van de sluiswachter hebben zij blijkbaar niet gehoord. Ik ga van boord en ga hun informeren. Blijken ze het niet verstaan te hebben omdat ze komen uit........ Australie. Jeetje wat hebben wij onderweg veel Australiers, Nieuw-Zeelanders, Engelsen en (1) Amerikanen ontmoet. Nederland blijkt voor Australiers een redelijk populaire bestemming te zijn om te overwinteren (op het water).

Een half uur na de sluis varen we onze haven in en meren af aan onze eigen steiger. Home at last. 😃

Tassen inpakken, opruimen, beetje poetsen, auto laden en naar huis. Daar pakken we alles weer uit, vullen de wasmachine en lopen even door de tuin.
Kirsten maakt ondertussen 'papa-macaroni'. 's Avonds gaat de vuurkorf aan. Heerlijk. 

De volgende dag, dondagdag 27 juli, is echt onze laatste vakantiedag. Als ik wakker word hoor ik water door de goot lopen. Als ik beneden kom zie ik dat het dichtbewolkt is en onophoudelijk miezert. Dat hebben we 31 dagen niet gehad. En niet gemist. Het is ook best fris. Dus lange broek aan. Ook voor het eerst in 31 dagen. Het voelt allemaal weer echt als thuis. 😏

Het was kort, maar wel fijn. 😁😎 
 

Resumé:
We hebben 31 dagen gevaren door Limburg, Walloniē en in Frankrijk door de regio's Champagne-Ardenne en de Picardi.
We voeren over de Maas, het Julianakanaal, het Albertkanaal, Canal de l'Est, Canal des Ardennes, Canal latéral à l'Aisne, Rivière l'Aisne, Canal de l'Oise à l' Aisne, Canal de Saint Quintin, Canal de la Sambre à l'Oise, rivière la Sambre en weer terug via de Maas, Albertkanaal en Julianakanaal, tot we uiteindelijk via sluis Maasbracht weer in de Maas uitkomen.
In totaal voeren we 850 km waarbij we precies175 sluizen passeerden. 
De hele 'sores' onderweg viel - los van de stress op dat moment en van de kosten - heel erg mee:
- Twee keer één kokende motor doordat de ingang van het koelwater geblokkeerd werd door waterplanten. Dat loste zich beide keren vanzelf op door even de motor 
  uit te zetten, van het gas af te gaan en even een stukje achteruit te varen.
- Een paar keer uitval van een of beide motoren. Dat is schrikken als je zo onbestuurbaar op het water drijft. Zeker als dat gebeurd vlak voor een sluis. 
  Na twee verschillende monteurs meerdere keren aan boord te hebben gehad en 4 dagen 'gedwongen' op dezelfde plek te blijven liggen, bleek uiteindelijk dat er met
  de motoren helemaal niets aan de hand was. Het hele probleem beperkte zich tot een kwart liter diesel die op deze of gene wijze in de be-/ontluchtingsleiding was
  gekomen. Eén keer flink blazen en het probleem was opgelost. 

Voor de nieuwsgierigen: die luchtleiding is gewoon een slang die vanaf de bovenkant van de tank naar buiten loopt. Als je tankt gaat door die slang lucht uit de tank naar buiten. Net zoveel liters lucht er uit als liter diesel er in. Als je vaart en dus diesel verbruikt, komt door die zelfde slang lucht van buiten de tank in. Dat laatste kon bij ons dus niet omdat die slang verstopt was met diesel. Daardoor ontstond er tijdens het varen een vacuüm in de tank waardoor er steeds minder diesel naar de motoren stroomde. Tot het vacuüm zo groot werd dat er uiteindelijk helemaal geen diesel meer naar de motoren stroomde. En dus vielen de motoren uit. 
Negatief; we hebbende nodige stress, kosten en vertraging gehad. 
Positief; na dagen van alleen maar sluizen hadden we 4-5 dagen pauze en tijd om te wandelen, lezen etc. Met de motoren bleek helemaal niets aan de hand te zijn.

Haha, ik zou bijna vergeten te vermelden dat we aanvankelijk Maas - Moezel - Rijn wilden varen, maar door een verkeerde afslag in Noord-Frankrijk een hele andere kant opgingen. Absoluut geen probleem hoor. Deze hele mooie route hadden we anders misschien nooit gevaren. En Maas - Moezel - Rijn doen we beslist wel een andere keer nog. 

Hier rond ik af. Het is mooi geweest. Beneden wacht een stokbrood op me. Even ontwennen. 😄