Dag 24 en 25. Varen in relax-mode.

Ik schreef eerder al dat het niet opschoot, maar dit keer is het welbewust.

Eergisteren, dag 23, sliepen we in Lobbes, na die dag pas 19 km.te hebben gevaren. Reden? We hebben vakantie en Lobbes leek ons leuk. Dus stopten we! 😁 Lekker hè, als je zo kunt gaan en staan. 
Gisteren hebben dat nog eens herhaald. We waren al op tijd op omdat ze ook hier al om 08.30 begonnen met grasmaaien met van die 2-takt machines. Na de 1e koffie op weg. Al na een paar km stoppen we in Thuin, onze eigenlijke bestemming van gisteren. Vlak voor aankomst varen we nog bijna een overstekende bever overhoop. Hij duikt net op tijd onder.
Van de 6-7 passantenschepen die hier in Thuin bij elkaar liggen (veruit de meeste deze vakantie) zijn er 4 met Engelsen. Wel allemaal op in Nederland gebouwde schepen! Nou ja, een blijkt in Engeland gebouwd, maar dan als replica van een Nederlands schip. Grappig; wij varen juist op een Engels schip. Ja, schip. We spreken in de volksmond altijd over ‘onze boot’ maar eigenlijk heet het een schip te zijn. 
Thuin is mooi. Je moet er aardig voor klimmen maar het uitzicht daarna loont dan ook de moeite. 

Josje en Swier appen dat ze bij sluis 9 lunchen. Wij verlaten op dat moment net sluis 7. We moeten dan nog 4 km en 2 sluizen. Bij sluis 9 blijkt een haventje te zijn. Grote naam voor die gehavende betonkade met zo’n 15-20 meest slooprijpe boten. Vier zien er wel aardig uit. Drie daarvan blijken passanten. 😂

Long time no see, maar zo voelt het niet. We maken kennis met Pip, hun nieuwe hond, drinken thee en kletsen bij. We moeten dringend boodschappen doen maar hier in Landelies is alleen een kerk en een Pharmacie!? Swier rijdt me met de auto naar een Aldi, 2,7 km verderop. Wat een feest, ook omdat de prijzen hier weer normaal zijn (kip bijvoorbeeld € 12 per kilo i.p.v. € 27 bij de kleine Carrefours onderweg).

Na terugkomst nemen we nog een borrel en een hapje. Als Josje en Swier weer vertrekken - en helaas Pip meenemen - hebben we geen zin meer om nog te gaan varen. Dus blijven we hier voor  de nacht. We hebben vandaag maar 18 km gevaren! Het schiet niet op. 😂🤣😂🤣

Vandaag, donderdag 20 juli en dag 25 van onze vakantie, voeren we om 10.00 uit Landelies weg. We hadden de sluiswachter al gebeld dus de sluis stond al netjes voor ons open. Dit bleek de laatste kleine sluis te zijn. Na het afmeren heb ik de sluismeester aangeboden zelf de 2e sluisdeur  te sluiten. Ach, ik ben de beroerdste niet. Viel trouwens best mee als je bedenkt dat zo’n deur een paar ton weegt. 💪 

De volgende 5 sluizen van vandaag waren weer van het kaliber dat we van thuis kennen. Dik 100 meter lang, 15 meter breed en meerdere meters verval. In de laatste lagen we dan ook meteen achter een groot vrachtschip. Dat was weer even wennen na 3,5 week.  We varen dwars door Charleroi. Ervoor en erna veel industrie. Overwegend vergane glorie.

In de stad zelf  vooral veel bruggen. En we varen pal langs het perron van het treinstation. Apart. Je kunt hier nagenoeg nergens afmeren omdat de oevers uit schuine betonwanden bestaan. In België is dat normaal. Hier zijn vele honderd km’s rivieroever letterlijk in beton gegoten. 
Om 16.00 komen we door Auvelais. We hebben 32 km gevaren vandaag en besluiten te stoppen. Er ligt al een boot afgemeerd aan de passantensteiger (niet meer dan een betonstrook van 100 meter). De kapitein komt een lijn aannemen. Het blijken Austarliërs. Alweer!!! Ze komen hier elk jaar een paar maanden varen als het in Australië winter is. Ach, er zijn ergere dingen. 
Even later passeren 3 plezierjachten. Twee besluiten ook hier af te meren, waaronder ‘onze vrienden uit Antwerpen’ die we al een paar keer eerder ontmoeten deze vakantie. En een oud directiescheepje. Blijkt in 1934 gebouwd te zijn in Schiedam bij scheepsbouwer Timmers. Ook Nederlandse bouw dus, maar nu van Belgen.  Met beide kapiteins raak ik aan de praat. De afdeling sterke verhalen blijkt groot. 
Wel ‘fijn’ om te horen dat wij niet de enige zijn die wel eens problemen ervaren onderweg. Naarmate de verhalen zich opstapelen blijkt het bij ons eigenlijk nog wel best mee te vallen. 
We wandelen Auvelais in. Dat blijkt volstrekt oninteressant. Ook hier weer opvallend veel leegstaande en verkrotte woningen. Die ooit heel mooi geweest moeten zijn. De wegen zijn van vergelijkbare kwaliteit.

Vandaag eten we gebakken aardappelen met boontjes en gehaktballen. 
Oh ja, nog wat. We liggen hier best rustig. Op die treinen na die hier elke paar minuten over die stalen spoorbrug denderen, hier 50 meter verderop. Als dat de hele nacht zo doorgaat…….